Ze verzamelen persoonlijke informatie zoals uw postcode, naam, favoriete filmgenre, enz. vanaf het begin wanneer u dit zogenaamde museum gaat verkennen. Ze bieden je aan om een selfie te maken met hun apparatuur, die vervolgens samen met je naam op een groot scherm wordt weergegeven, zodat iedereen deze enkele minuten kan zien. Als u weigert persoonlijke informatie te delen en een selfie te maken, zal uw ervaring enigszins beperkt zijn, u kunt bijvoorbeeld sommige beeldschermen niet gebruiken. Als u echter hun instructies opvolgt zodra u voor een display staat, herkent het u onmiddellijk en verschijnt uw naam en een selfie op het scherm. Dat suggereert de aanwezigheid van verborgen camera’s in de schermen of nabijheidssensoren op de telefoon die u bij u draagt. Dat alles zorgt voor het gevoel dat je in de gaten wordt gehouden en leidt af van het genieten van de ‘ervaring’. Zelfs zonder die afleidingen en het verzamelen van persoonlijke gegevens is er geen structuur. Uiteindelijk dwaal je van zaal naar zaal zonder enige nuttige of interessante informatie te krijgen. Alles is in het Nederlands, ondanks dat Hilversum een grote expatgemeenschap heeft. Veel displays voor videogames die de kinderen aantrekken zonder ze echte kennis te geven. Een museummedewerker probeerde mijn zoon ervan te overtuigen de samenvatting van zijn ervaring naar mijn e-mailadres te sturen vanaf de telefoon die zij hadden uitgegeven, maar ik weigerde. Ze probeerde hem nog steeds een duwtje te geven, waarbij ze mijn weigering volledig negeerde. Aan het einde verwijderde ze met tegenzin alle informatie van de telefoon en vertrokken we. Het restaurant is te duur. Voor één fanta, één bruiswater 0,5 l, een muffin, een chocoladekoekje, pakje chips, een glas sinaasappelsap en een dubbele espresso betaalde ik uiteindelijk €28. Ik heb geen prijskaartjes op het eten opgemerkt, dus ik ontdekte de prijs pas bij de kassa en wilde de ervaring voor mij en mijn zoon niet bederven. Om naar het terras buiten te lopen moet je twee zware glazen deuren bevechten. Een vrouw botste tegen een deur terwijl haar drankjes overstroomden. Een voorbeeld van slecht ontwerp van de openbare ruimte. Een te groot gebouw met veel onderbenutte ruimte. Gezien het instituut in de naam vermoed ik dat ze al die persoonlijke gegevens verzamelen en analyseren in het belang van het aangrenzende mediacentrum. Waarom zou je het anders een instituut noemen en geen onderzoek doen?
Automatisch vertaald Alexander S. 17 dagen geleden